Αχός βαρύς ακούγεται πολλά τουφέκια πέφτουν
μήνα σε γάμο ρίχνονται; Μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται , ουδέ σε χαροκόπι
δύο παράδες πιάστηκαν και κονταροχτυπιούνται
Ο ένας είναι παλιακός και πολυχρονεμένος
σέρνεται χρόνια στα βουνά και στα βαθιά λαγκάδια
τόνε τιμούν οι μάστορες τόνε τιμούν τα σόγια
τόνε τιμούν κακόμοιροι και τόνε προσκυνούνε
Ο άλλος είναι νιότερος λαχταριστός και φρέσκος
ήρθε και κατακάθισε σα του χρυσού την σκόνη
λάμπει ξελάμπει λαμπερός και σα το νιο το λάδι
νοτιάς τον φέρνει καυτερός απ’ αραπιά φερμένος
Χυμά με λύσσα τρομερή ο ένας παν’στον άλλον
ματώνονται ξεσκίζονται σαν τα σκυλιά στ΄αλώνι
φτάνει μωρέ μη τρώγεστε , φτάνει μωρέ κοπρίτες
θα πάρω πέτρες πλακερές και θα σας κυνηγήσω
μου φάγατε τα σωθικά , μου φάγατε το βιος μου
μου φάγατε και τη ψυχή μες στο δικό μου αλώνι
τραβάτε στον οξαποδώ στο λόγγο της Βιρίνας
να πάρω το δισάκι μου για την συμπολιτεία
Αστακός διαχρονικός 