Το χέρι που σε ταϊζει και σε σκεπάζει δε το δαγκώνεις. Το φιλάς και το προσκυνάς. Είναι νόμος απαράβατος.
Αν το δαγκώσεις ,χάθηκες. Το τέλος σου θα είναι οικτρό και βασανιστικό.
Όταν έχεις ανοικτές υποθέσεις κυρίως με το νόμο , το χέρι που σε σκεπάζει και σε κρατά όρθιο δεν το κόβεις. Πρέπει να είσαι ή πολύ ηλίθιος για να το κάνεις ή πολύ αλαζών αφού μέσα από την πολυτάραχη πορεία σου δεν βρήκες ποτέ χρόνο για σύνεση και λογική. Νομίζεις ότι το σύμπαν γυρίζει γύρω από σένα.
Όταν μετράς το ειδικό σου βάρος με γνώμωνα τις γνωριμίες σου ,τα νταλαβέρια σου , τα πόστα που είχες και την βαρύτητα των κολλητών σου δε σου μένει χρόνος για μετριοφροσύνη και σύνεση. Χτίζεις ένα ισχυρότατο ΕΓΩ και σε κάνει αυτόφωτο αστέρα στο γήπεδο που παίζεις μπάλα. Τόσο αυτόφωτο που ξεχνάς ποιος ήλιος σε φώτιζε μέχρι σήμερα για να μη ξεμείνεις σε κάποιο σκοτεινό ντουλάπι σα φθαρμένο πανωφόρι.
Νομίζεις ότι όλοι περιστρέφονται ως μικροί και ασήμαντοι πλανήτες γύρω από το «ηλιακό» σου σύστημα ενώ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι ένας μοναχικός ανεξέλεγκτος κομήτης που περιμένει την άδοξη πρόσκρουσή του σε κάποια συμπαγή επιφάνεια. Είσαι τόσο μόνος τελικά που ευτυχώς για σένα δεν το βλέπεις ,τουλάχιστον για την ώρα.
Όταν θα έρθει η ώρα της πληρωμής ίσως τότε να αναθεωρήσεις πολλά και διάφορα όμως δε θα έχει πλέον νόημα για σένα.
Θα ζεις μια νέα μεγάλη περιπέτεια ,κάτι σα σαφάρι ας πούμε.
Όμως όχι από την πλευρά του κυνηγού.
η πτώση του κομήτη
Advertisements
